Беларусы: Розніца паміж версіямі

Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
Brubaker610 (размовы | уклад)
Спасылкі
Тэг: рэдактар вікітэксту 2017
Радок 19:
|Арыгінал =
}}
 
{{Q|«Gazeta Codzienna»
I «Виленский вестник»
Радок 54 ⟶ 53:
}}
{{крыніца|верш "Хаўрусьнікам"}}
 
{{Q|Раз абсеклі Беларуса
Маскалі ды Ляхі
Радок 68 ⟶ 66:
}}
{{крыніца|верш "Юда-Лях сакоча"}}
 
{{Q|Родны вы сэрцу нашаму, гмахі
Лесу, лугоў і палёў!
Радок 78 ⟶ 75:
}}
{{крыніца|верш "Беларускаму люду"}}
 
{{Q|Няшчасная Беларусь! Добры, памяркоўны, рамантычны народ у руках такой поскудзі. І пакуль гэты народ будзе дурнем, так будзе заўсёды. Аддае чужынцам лепшых сваіх сыноў, лепшых паэтаў, дзетак сваіх наракае чужынцамі, прарокаў сваіх, быццам вельмі багаты. А сваіх герояў аддае на прэнг, а сам сядзіць у клетцы над міскай з бульбай ды бручкай і лыпае вачыма. Дорага б я даў таму чалавеку, які скіне нарэшце з шыі народа ўсіх гэтых гнілых шляхцюкоў, тупых Homo Novus'аў, пыхатых выскачак, прадажных журналістаў і зробіць яго гаспадаром уласнага лёсу. Усю кроў аддаў бы.
|Аўтар = [[Уладзімір Караткевіч]]
Радок 85 ⟶ 81:
}}
{{крыніца|"Дзікае паляванне караля Стаха"}}
 
{{Q|Злавіў беларус залатую рыбку і кажа:
— Хачу, каб мёртвыя маскалі плылі ў трунах па Дняпру.
Радок 97 ⟶ 92:
}}
{{крыніца|Беларускі фальклёр}}
 
{{Q|Рэфлекс каляніяльнай падатлівасьці ў псыхалёгіі беларуса надта ж моцны, але ня вечны. Не па-жывёльнаму безумоўны. <ref>''Żywie Biełaruś!'', „Niwa” nr 26–45 (1781–1800), od 1 lipca do 11 listopada 1990</ref>
|Аўтар = [[Сакрат Яновіч]]
Радок 103 ⟶ 97:
|Арыгінал =
}}
 
{{Q|Нічога, апроч пагарды, не выклікае Саюз правых сілаў са сваім кепска замаскаваным шавінізмам, актывісты якога прыйшлі да беларускага пасольства ў Маскве размахваць расейскімі трыкалёрамі ў Дзень незалежнасьці Расеі. Расея залівала Беларусь крывёю не адзін раз у яе гісторыі. Менавіта карнай экспэдыцыяй супраць польска-беларускага паўстаньня Тадэвуша Касьцюшкі ў 1794 г. беларусам помны “вялікі палкаводзец” імпэрыялістычнай Расеі Сувораў — помны як кат, карнік і мясьнік, правобраз цяперашніх Казанцавых і Трошавых.
Шлях беларускага народу зь яго старадаўняй эўрапейскай гісторыяй — у Эўропу, у Эўрасаюз і NATO, а не пад ярмо новай бізантыйскай крамлёўскай аўтакратыі. Няхай захопнікі не разяваюць на яе сваіх ратоў, а то і пад Менскам і Горадняй партызанам давядзецца ўціхамірваць іх імпэрскія апэтыты тымі ж сродкамі, якімі робяць гэта цяпер пад Шалі і Джахарам партызаны другога няскоранага народу. Жыве Беларусь! Жыве вечна!<ref name="Chacheniya">[https://nn.by/?c=ar&i=96524 Чачэнскія партызаны згадваюць пра беларускіх] // Наша ніва, № 25 (287), 5 ліпеня 2002 г.</ref>
Радок 110 ⟶ 103:
|Арыгінал =
}}
 
{{Q|Карацей кажучы, “абвастрэньне расейска-беларускіх адносінаў”, нечаканае для цэлай кучы журналістаў, камэнтатараў і палітолягаў, нічога новага ў сабе не заключае. "Усё ідзе па пляну". Адбываецца тое, што і павінна было рана ці позна адбыцца: апэтыты пуцінскай імперыі, якая мацнее, узмацняюцца падчас ежы, адных чачэнцаў ёй ужо мала, яна цяпер разяўляе сваю смярдзючую пашчу і на [[Беларусь]]. Спадчыньнікі апрычніны Івана Жахлівага зноў рыхтуюцца рэзаць, страляць і паліць спадчыньнікаў Міндоўга, Гедзіміна, Вітаўта і створанага імі Вялікага Княства Літоўскага — адной з самых цывілізаваных эўрапейскіх дзяржаваў свайго часу, якое прыняло трэцюю па ліку канстытуцыю ў сваёй гісторыі [Статуты Вялікага Княства] якраз у часы маскоўскай апрычніны... Хто наступны на гэтым крывавым баляваньні?<ref name="Zhyve!">[http://stomahin.info/articl/belarus.htm ЖЫВЕ БЕЛАРУСЬ!] // stomahin.info</ref>
|Аўтар = [[Барыс Стамахін]], 2002
Радок 116 ⟶ 108:
|Арыгінал =
}}
 
{{Q|Паспаліты беларус ніколі не змагаўся з уладай, ён заўсёды змагаўся толькі з уласнымі героямі.<ref>''Вячаслаў Ракіцкі.'' Сто адрасоў свабоды. 1980—2010.(Бібліятэка Свабоды. ХХІ стагоддзе). — Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода, 2011. — 330 с.</ref>
|Аўтар = [[Валянцін Акудовіч]]
Радок 123 ⟶ 114:
}}
{{крыніца|Сто адрасоў свабоды. 1980—2010.}}
 
{{Q|Цытата= Немцы страцілі свой Кёнігсберг — іх пакаралі за нацызм. А за што пакаралі беларусаў, адабраўшы ў іх [[Вільня|Вільню]]?|Аўтар= [[:w:Вадзім Уладзіміравіч Дзеружынскі|Вадзім Дзеружынскі]]|Каментар = [http://www.secret-r.net/arkhiv-publikatsij/13-2013/nasha-vilnya Аналитическая газета «Секретные исследования», №1, 2013]|Арыгінал = Немцы потеряли свой Кенигсберг — их наказали за нацизм. А за что наказали беларусов, отняв у них Вильню?}}
 
{{Q|Беларусы — вялікія халяўшчыкі. Беларусы жадаюць, каб нехта за іх вырашыў іх праблемы.
|Аўтар = [[Валер Карбалевіч]]
Радок 131 ⟶ 120:
|Арыгінал = Белорусы — большие халявщики. Белорусы хотят, чтобы кто-то за них решил их проблемы.<ref>[http://m.nv-online.info/by/mobile/politics/58132 Почему белорусы не любят оппозицию?] // Народная Воля</ref>}}
{{крыніца|Народная Воля}}
 
{{Q|Украіне ўдалося захаваць сваю мову і культуру, нацыянальны гонар, што дазволіла сабраць тую сілу, якая змагла процістаяць Расеі. Беларусаў, наадварот, абакралі, забраўшы нацыянальную гісторыю і пераканалі, што да 1917 году краіны зусім не існавала, а ўсе, што ў яе ёсць сёньня, — гэта дзякуючы Расеі. Людзі, пазбаўленыя гісторыі і нацыянальнай самасвядомасьці, ня выйдуць на Плошчу змагацца за тое, чаго не адчуваюць і не разумеюць.
|Аўтар = [[Уладзімер Някляеў]]
Радок 137 ⟶ 125:
|Арыгінал = Украине удалось сохранить свой язык и культуру, национальную гордость, что позволило собрать ту силу, которая смогла противостоять России. Белорусов, напротив, обворовали, забрав национальную историю и внушив, что до 1917 года страны вовсе не существовало, а все, что у нее есть сегодня, — это благодаря России. Люди, лишенные истории и национального самосознания, не выйдут на Плошчу бороться за то, чего не ощущают и не понимают.<ref>[http://naviny.by/rubrics/politic/2016/04/01/ic_articles_112_191337 Некляев в Вашингтоне] // naviny.by</ref>}}
{{крыніца|naviny.by}}
 
{{Q|Беларуская нацыянальная параза дае магчымасць атрымаць карысную выснову. Беларусы — самая вялікая этнічная група ў вобласьці, якую мы разглядаем. Згодна з расійскім імперскім перапісам насельніцтва 1897 года, колькасць людзей, якія размаўлялі па-беларуску ў [[Вільнюс|Віленскай]] губэрні, была большая за колькасць людзей, якія размаўлялі на астатніх мовах разам узятых у згаданай губэрні. У Віленскай, Менскай, [[Горад Гродна|Гродзенскай]], Магілёўскай і Віцебскай губэрнях, якія з'яўляюцца памежнымі тэрыторыямі гістарычнай Літвы, карэныя носьбіты беларускай мовы складалі тры чвэрці насельніцтва. У дваццатым стагоддзі гэтая этнічная група не сфарміравалася ў сучасную нацыю. У параўнаньні з [[w:Літоўцы|літоўскім]] і [[w:Палякі|польскім]] нацыянальнымі поспехамі, гэтая беларуская нацыянальная параза дапамагае нам зразумець, у чым менавіта маюць патрэбу нацыянальныя рухі.
|Аўтар = [[Цімаці Снайдэр]]
|Каментар =
|Арыгінал = The Belarusian failure therefore provides a useful test. Here we have an “ethnic group” which is the largest by far in the area in question. According to the Russian imperial census of 1897, more people spoke Belarusian in Vil’na province than all other languages combined. In Vil’na, Minsk, Grodno, Mogilev, and Vitebsk provinces, contiguous territories of historic Lithuania, speakers of Belarusian were three quarters of the population. In the twentieth century, this “ethnic group” did not become a modern nation. In combination with Lithuanian and Polish successes, this Belarusian failure helps us to perceive what national movements actually need <ref>''The Reconstruction of Nations: Poland, Ukraine, Lithuania, Belarus, 1569-1999'' (Yale University Press, 2003) 42</ref>.}}
 
{{Q|Толькі фінансы. Хоць цяпер і там пазразалі. Але ўсё роўна грошы шалёныя. Ну ўявіце — усё без падаткаў! За мяжой калі атрымліваеш, умоўна кажучы, 1 мільён даляраў, то 500 тысяч плаціш падатку. А ў Расеі на рукі даюць усю суму. На парадак пераплочвалі за футбаліста, які хоць нечага варты. Каб было зразумела, у прапорцыі: калі ў Эўропе гулец такога ўзроўню зарабляе 100 рублёў, то расейскі клюб плаціў яму 5 тысяч. Такая вось гіганцкая розьніца. Плюс у нас такі мэнталітэт — каб без асаблівай напругі. Зноў жа, з замежнымі мовамі праблемы: ніхто ня хоча вучыць, а для гульні ў элітных лігах гэта надта важна. Вядома, для [[Беларусы|беларуса]] лепей асабліва ня парыцца, а паехаць у Расею, пасядзець на лаўцы запасных і мець дурныя грошы. Бачу ў гэтым асноўную прычыну<ref>[http://nn.by/?c=ar&i=188157 Футбаліст Вячаслаў Глеб: «Пагоня» і бел-чырвона-белы сьцяг — гэта нашыя адвечныя сымбалі»] // Ігар Карней, Радыё Свабода (Перадрук Нашай нівы)</ref>.
|Аўтар = [[Вячаслаў Глеб]]
|Каментар = Пра прычыны ад'езду большай часкі беларускіх футбалістаў-легіянэраў у Расею, а ня ў іншыя чэмпіянаты.
|Арыгінал =}}
 
{{Q|Беларусы — гэта трошкі сарамлівыя нашчадкі [[Вялікае Княства Літоўскае|Вялікага Княства Літоўскага]]. Сапраўды, гэта абсалютна арганічная частка эўрапейскай цывілізацыі. Нягледзячы на савецкі і расейскі імпэрскі каток, які там прайшоўся, усё ж такі іх ідэнтычнасьць зьбераглася. Яны абавязкова будуць у Эўропе і абавязкова будуць не пост-савецкай, а нармальнай краінай. Мне здаецца, што гэтыя працэсы проста гістарычныя і іх немагчыма спыніць кійкамі... Гэтыя працэсы проста прыродным чынам адбудуцца.<ref name = "Zik">[https://www.youtube.com/watch?v=Fy-7HNlH1QI Алєксєй Навальний та мітинги в Росії: що треба розуміти українцю | Андрій Іллєнко | 27.03.2017] // Тэлеканал Zik</ref>
|Аўтар = [[Андрэй Ілленка|Андрэй Ільленка]]
Радок 153 ⟶ 138:
|Арыгінал =}}
 
{{зноскі}}
 
== Спасылкі ==
{{Вікіпедыя|Беларусы|Беларусы}}
{{зноскі}}
 
{{DEFAULTSORT:Беларусы}}