Вацлаў Ластоўскі

На смаленскіх сьценах

Смаленскіх сьцен масыў патужны
Ў бясьцільлі разпластаўся;
Забітай волі Крывічоў
Мне ён нагробкам здаўся!..
Андрусаўскі злачын яго шчыніў
Сатрапіяй Маскоўскай:
І дзьвесьце з лішнім лет, цягаючы ярмо,
Яго раджайны гоні
Кармілі чужакоў і ворагаў пладзілі
Крывіцкае Пагоні.
Аж дзьвесьце цяжкіх лет кананьня
Сьлязьмі і потам абліваўся...
Смаленск!
Праз мукі, горасьці свае,
У рэшце-рэшт,
Сьвятым для нас ты стаўся!..