Рэй Брэдберы: Розніца паміж версіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др дапаўненьне |
др дапаўненьне |
||
Радок 9:
— Атрымліваецца, я нябожчык? Чатыры гады ляжу на могілках? Чаму ж мне ніхто не паведаміў?
— Нябожчыку складана паведаміць, што Ён памёр.
(«Вітаю, мне трэба ісьці»)
Радок 14 ⟶ 15:
— Гэнры, чатыры гады — доўгі тэрмін…
— Не спрачаюся. Але гэта нішто ў параўнаньні зь вечнасьцю. Вечнасьць — вось сапраўдная камэдыя.
(«Вітаю, мне трэба ісьці»)
Радок 27 ⟶ 29:
— Трэба сёе-тое пераглядзець. Вазьму-ка я назад Джона Чывэра.
— Яшчэ чаго?! Табе — што лепей, а мне — што атрымаецца? Чывэра не кранай. Вось табе Пушкін. Нудота. Роб-Грые — нудота на францускі манэр. Кнут Гамсун? Нудота на скандынаўскі манэр.
— Хопіць прычэпліваць цэтлікі. Няма чаго заносіцца, нібыта я двоечніца. Разьлічваеш забраць самыя каштоўныя кнігі, а мяне пакінуць з носам?
— Можна і так сказаць. Гэтыя дутыя аўтарытэты толькі і робяць, што корпаюцца адзін у аднаго ў пупку, сьпяваюць ўзаемныя дыфірамбы на Пятай авеню і ўсю дарогу паляць халастымі!
(«Заданьне на падзел»)
Радок 34 ⟶ 39:
— Ох, скажыце, калі ласка! — Яна села ў фатэль, паклала рукі на калены і нахілілася наперад, ківаючы ў бок кніжных гор. — Здаецца, я пачынаю разумець, дзе паміж Намі прайшла расколіна. Твае ўлюбёныя кнігі для мяне — глупства. Мае для Цябе — барахло. Смецьце. Чаму Мы гэтага не заўважылі дзесяць год таму?
— Мы шмат чаго не заўважаем, пакуль… — ён запнуўся, — …пакуль кахаем.
(«Заданьне на падзел»)
| |||