Іван Паўлавіч Мележ: Розніца паміж версіямі
Новая старонка: ''''Іван Паўлавіч Мележ''' (8 лютага 1921, в. Глінішча, Хойніцкі р-н, Гомельская вобл. — 9 жніўня 197...' |
(Няма розніцы)
|
Версія ад 20:27, 2 лютага 2017
Іван Паўлавіч Мележ (8 лютага 1921, в. Глінішча, Хойніцкі р-н, Гомельская вобл. — 9 жніўня 1976, Мінск) — беларускі празаік, драматург, публіцыст.
Выказванні Івана Мележа
Мова ‒ гэта вялікі народны скарб. Яго нельга не паважаць, як нельга не паважаць родны народ. |
Навука – свет, які выклікае павагу |
Мары няясныя, няпэўныя, але яны клічуць. Нястрымна |
Няма горшага за той суд, якім судзіш сябе сам |
Жанчыны ўмеюць хаваць свае пачуцці. Нічога не зразумееш! |
Мой дэвіз – надзея і вытрымка. |
- — Дзённікі, 9 лістапада 1941 г.; Выбраныя творы. С. 444.
Песня сагравае. Песня не абцяжыць плечы ў паходах. Песня – нямногая з радасцей на вайне |
- — Дзённікі, 7 снежня 1941 г.; Выбраныя творы. С. 450.
На фронце камандзір любіць байца за дапамогу, смеласць, адданасць, а баец камандзіра за кіраванне, розум, чуласць. |
- — Дзённікі, 1 сакавіка 1942 г.; Выбраныя творы. С. 461.
Нуда, калі не ведаеш, чым засмуціцца, аб чым патрывожыцца, да чаго прыкласці рукі |
- — Дзённікі, 6 мая 1942 г.; Выбраныя творы. С. 463.
Горш за ўсё ў жыцці – няпэўнасць. Аддаю перавагу яснасці. Няхай цяжкай |
Літаратура
- Мележ І. Выбраныя творы. - Мн.: Беллітфонд, 2001.