Беларусы: Розніца паміж версіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
+ цытата |
дапаўненьне |
||
Радок 15:
Пачуйце жа гэта, пачуйце,
Хто ўмее з вас сэрцам чуваць!
|Аўтар = [[Максім Багдановіч]], 1913
|Каментар =
|Арыгінал =
}}
Радок 49:
Як сьвіньням – ня глянуць
Вам дальш свайго рыла...
|Аўтар = [[Янка Купала]], 1913
|Каментар =
|Арыгінал =
}}
{{крыніца|верш "Хаўрусьнікам"}}
Радок 63:
— Ты мой хрэснік, мой сыночак!
— Юда-Лях сакоча.
|Аўтар = [[Янка Купала]], 1914
|Каментар =
|Арыгінал =
}}
{{крыніца|верш "Юда-Лях сакоча"}}
Радок 73:
Досыць ўшчувалі нас паны-ляхі,
Ведаем ціск маскалёў…
|Аўтар = [[Якуб Колас]], 1921
|Каментар =
|Арыгінал =
}}
{{крыніца|верш "Беларускаму люду"}}
{{Q|Няшчасная Беларусь! Добры, памяркоўны, рамантычны народ у руках такой поскудзі. І пакуль гэты народ будзе дурнем, так будзе заўсёды. Аддае чужынцам лепшых сваіх сыноў, лепшых паэтаў, дзетак сваіх наракае чужынцамі, прарокаў сваіх, быццам вельмі багаты. А сваіх герояў аддае на прэнг, а сам сядзіць у клетцы над міскай з бульбай ды бручкай і лыпае вачыма. Дорага б я даў таму чалавеку, які скіне нарэшце з шыі народа ўсіх гэтых гнілых шляхцюкоў, тупых Homo Novus'аў, пыхатых выскачак, прадажных журналістаў і зробіць яго гаспадаром уласнага лёсу. Усю кроў аддаў бы.
|Аўтар = [[Уладзімір Караткевіч]]
|Каментар =
|Арыгінал =
}}
{{крыніца|"Дзікае паляванне караля Стаха"}}
Радок 92:
Беларус:
— Ну добра, тады няхай паганыя маскалі плывуць у паганых трунах, а добрыя — у добрых.
|Аўтар = Беларускі анекдот
|Каментар =
|Арыгінал =
}}
{{крыніца|Беларускі фальклёр}}
{{Q|Рэфлекс каляніяльнай падатлівасьці ў псыхалёгіі беларуса надта ж моцны, але ня вечны. Не па-жывёльнаму безумоўны. <ref>''Żywie Biełaruś!'', „Niwa” nr 26–45 (1781–1800), od 1 lipca do 11 listopada 1990</ref>
|Аўтар = [[Сакрат Яновіч]]
|Каментар =
|Арыгінал =
}}
{{Q|Паспаліты беларус ніколі не змагаўся з уладай, ён заўсёды змагаўся толькі з уласнымі героямі.<ref>''Вячаслаў Ракіцкі.'' Сто адрасоў свабоды. 1980—2010.(Бібліятэка Свабоды. ХХІ стагоддзе). — Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода, 2011. — 330 с.</ref>
|Аўтар = [[Валянцін Акудовіч]]
|Каментар =
|Арыгінал =
}}
{{крыніца|Сто адрасоў свабоды. 1980—2010.}}
{{Q|Беларусы — вялікія халяўшчыкі. Беларусы жадаюць, каб нехта за іх вырашыў іх праблемы.
|Аўтар = [[Валер Карбалевіч]]
|Каментар =
|Арыгінал = Белорусы — большие халявщики. Белорусы хотят, чтобы кто-то за них решил их проблемы.<ref>[http://m.nv-online.info/by/mobile/politics/58132 Почему белорусы не любят оппозицию?] // Народная Воля</ref>}}
{{крыніца|Народная Воля}}
{{Q|Украіне ўдалося захаваць сваю мову і культуру, нацыянальны гонар, што дазволіла сабраць тую сілу, якая змагла процістаяць Расеі. Беларусаў, наадварот, абакралі, забраўшы нацыянальную гісторыю і пераканалі, што да 1917 году краіны зусім не існавала, а ўсе, што ў яе ёсць сёньня, — гэта дзякуючы Расеі. Людзі, пазбаўленыя гісторыі і нацыянальнай самасвядомасьці, ня выйдуць на Плошчу змагацца за тое, чаго не адчуваюць і не разумеюць.
|Аўтар = [[Уладзімер Някляеў]]
|Каментар =
|Арыгінал = Украине удалось сохранить свой язык и культуру, национальную гордость, что позволило собрать ту силу, которая смогла противостоять России. Белорусов, напротив, обворовали, забрав национальную историю и внушив, что до 1917 года страны вовсе не существовало, а все, что у нее есть сегодня, — это благодаря России. Люди, лишенные истории и национального самосознания, не выйдут на Плошчу бороться за то, чего не ощущают и не понимают.<ref>[http://naviny.by/rubrics/politic/2016/04/01/ic_articles_112_191337 Некляев в Вашингтоне] // naviny.by</ref>}}
{{крыніца|naviny.by}}
{{Q|Беларуская нацыянальная параза дае магчымасьць атрымаць карысную выснову. Беларусы — самая вялікая этнічная група ў вобласьці, якую мы разглядаем. Згодна з расейскім імпэрскім перапісам насельніцтва 1897 году, колькасьць людзей, якія размаўлялі па-беларуску ў [[Вільня|Віленскай]] губэрні, была большая за колькасьць людзей, якія размаўлялі на астатніх мовах разам узятых у згаданай губэрні. У Віленскай, Менскай, [[Горад Гродна|Гродзенскай]], Магілёўскай і Віцебскай губэрнях, якія зьяўляюцца памежнымі тэрыторыямі гістарычнай Літвы, карэныя носьбіты беларускай мовы складалі тры чвэрці насельніцтва. У дваццатым стагодзьдзі гэтая этнічная група не сфарміравалася ў сучасную нацыю. У параўнаньні з [[w:Літоўцы|летувіскім]] і [[w:Палякі|польскім]] нацыянальнымі посьпехамі, гэтая беларуская нацыянальная параза дапамагае нам зразумець, у чым менавіта маюць патрэбу нацыянальныя рухі.
|Аўтар = [[Цімаці Снайдэр]]
|Каментар =
|Арыгінал = The Belarusian failure therefore provides a useful test. Here we have an “ethnic group” which is the largest by far in the area in question. According to the Russian imperial census of 1897, more people spoke Belarusian in Vil’na province than all other languages combined. In Vil’na, Minsk, Grodno, Mogilev, and Vitebsk provinces, contiguous territories of historic Lithuania, speakers of Belarusian were three quarters of the population. In the twentieth century, this “ethnic group” did not become a modern nation. In combination with Lithuanian and Polish successes, this Belarusian failure helps us to perceive what national movements actually need <ref>''The Reconstruction of Nations: Poland, Ukraine, Lithuania, Belarus, 1569-1999'' (Yale University Press, 2003) 42</ref>.}}
{{Q|Толькі фінансы. Хоць цяпер і там пазразалі. Але ўсё роўна грошы шалёныя. Ну ўявіце — усё без падаткаў! За мяжой калі атрымліваеш, умоўна кажучы, 1 мільён даляраў, то 500 тысяч плаціш падатку. А ў Расеі на рукі даюць усю суму. На парадак пераплочвалі за футбаліста, які хоць нечага варты. Каб было зразумела, у прапорцыі: калі ў Эўропе гулец такога ўзроўню зарабляе 100 рублёў, то расейскі клюб плаціў яму 5 тысяч. Такая вось гіганцкая розьніца. Плюс у нас такі мэнталітэт — каб без асаблівай напругі. Зноў жа, з замежнымі мовамі праблемы: ніхто ня хоча вучыць, а для гульні ў элітных лігах гэта надта важна. Вядома, для [[Беларусы|беларуса]] лепей асабліва ня парыцца, а паехаць у Расею, пасядзець на лаўцы запасных і мець дурныя грошы. Бачу ў гэтым асноўную прычыну<ref>[http://nn.by/?c=ar&i=188157 Футбаліст Вячаслаў Глеб: «Пагоня» і бел-чырвона-белы сьцяг — гэта нашыя адвечныя сымбалі»] // Ігар Карней, Радыё Свабода (Перадрук Нашай нівы)</ref>.
|Аўтар = [[Вячаслаў Глеб]]
|Каментар = Пра прычыны ад'езду большай часкі беларускіх футбалістаў-легіянэраў у Расею, а ня ў іншыя чэмпіянаты.
|Арыгінал =}}
{{Вікіпедыя}}
| |||