Рэй Брэдберы: Розніца паміж версіямі
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Brubaker610 (размовы | уклад) др Vit Koz перанёс старонку Брэдберы у Рэй Брэдберы: Правілы назвы артыкулаў |
Brubaker610 (размовы | уклад) Вікіфікацыя Тэг: рэдактар вікітэксту 2017 |
||
Радок 1:
{{асоба
Нас зашмат. Нас мільярды, і гэта зашмат. Усе не ведаюць адзін аднаго. Прыходзяць чужынцы і гвалцяць цябе. Чужыя выдзіраюць у цябе сэрца, высмоктваюць кроў. Божухна, хто гэтыя людзі? Я іх у жыцці ніколі ня бачыў.▼
|Імя = {{PAGENAME}}
|Выява = [[Файл:Ray Bradbury Autograph.svg|200px]]
|Подпіс выявы =
|Дата нараджэння =
|Месца нараджэння =
|Дата смерці =
|Месца смерці =
|Грамадзянства =
|Род дзейнасці =
}}
'''Рэй Брэдберы''' — .
▲{{Q|Цытата=Нас зашмат. Нас мільярды, і гэта зашмат. Усе не ведаюць адзін аднаго. Прыходзяць чужынцы і гвалцяць цябе. Чужыя выдзіраюць у цябе сэрца, высмоктваюць кроў. Божухна, хто гэтыя людзі? Я іх у жыцці ніколі ня бачыў.|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}
{{Q|Цытата=Мы — немагчымасць у немагчымым сусвеце.|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}▼
{{Q|Цытата=Як рэдка на твары іншага чалавека можна ўбачыць адлюстраванне твайго ўласнага твару, тваіх патаемных, трапяткіх думак.|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}▼
▲Мы — немагчымасць у немагчымым сусвеце.
{{Q|Цытата=— Атрымліваецца, я нябожчык? Чатыры гады ляжу на могілках? Чаму ж мне ніхто не паведаміў?▼
— Нябожчыку складана паведаміць, што Ён памёр.|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}▼
▲Як рэдка на твары іншага чалавека можна ўбачыць адлюстраванне твайго ўласнага твару, тваіх патаемных, трапяткіх думак.
{{Q|Цытата=— Гэнры, чатыры гады — доўгі тэрмін…▼
— Не спрачаюся. Але гэта нішто ў параўнаньні зь вечнасьцю. Вечнасьць — вось сапраўдная камэдыя.|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}▼
▲— Атрымліваецца, я нябожчык? Чатыры гады ляжу на могілках? Чаму ж мне ніхто не паведаміў?
{{Q|Цытата=Мужчыны старэць не сьпяшаюцца, а паміраюць раней. Жанчыны старэюць раней, а паміраць не сьпяшаюцца.|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}▼
▲— Нябожчыку складана паведаміць, што Ён памёр.
{{Q|Цытата=— Той, хто гатовы апусьціцца на любы падсьціл, ня мае права разважаць ні пра думкі, ні пра пачуцьці.|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}▼
{{Q|Цытата=— Трэба сёе-тое пераглядзець. Вазьму-ка я назад Джона Чывэра.▼
▲— Гэнры, чатыры гады — доўгі тэрмін…
▲— Не спрачаюся. Але гэта нішто ў параўнаньні зь вечнасьцю. Вечнасьць — вось сапраўдная камэдыя.
▲(«Вітаю, мне трэба ісьці»)
▲Мужчыны старэць не сьпяшаюцца, а паміраюць раней. Жанчыны старэюць раней, а паміраць не сьпяшаюцца.
▲(«Вітаю, мне трэба ісьці»)
▲— Той, хто гатовы апусьціцца на любы падсьціл, ня мае права разважаць ні пра думкі, ні пра пачуцьці.
▲(«Заданьне на падзел»)
▲— Трэба сёе-тое пераглядзець. Вазьму-ка я назад Джона Чывэра.
— Яшчэ чаго?! Табе — што лепей, а мне — што атрымаецца? Чывэра не кранай. Вось табе Пушкін. Нудота. Роб-Грые — нудота на францускі манэр. Кнут Гамсун? Нудота на скандынаўскі манэр.
Радок 34 ⟶ 39:
— Хопіць прычэпліваць цэтлікі. Няма чаго заносіцца, нібыта я двоечніца. Разьлічваеш забраць самыя каштоўныя кнігі, а мяне пакінуць з носам?
— Можна і так сказаць. Гэтыя дутыя аўтарытэты толькі і робяць, што корпаюцца адзін у аднаго ў пупку, сьпяваюць ўзаемныя дыфірамбы на Пятай авеню і ўсю дарогу паляць халастымі!|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}
— Ох, скажыце, калі ласка! — Яна села ў фатэль, паклала рукі на калены і нахілілася наперад, ківаючы ў бок кніжных гор. — Здаецца, я пачынаю разумець, дзе паміж Намі прайшла расколіна. Твае ўлюбёныя кнігі для мяне — глупства. Мае для Цябе — барахло. Смецьце. Чаму Мы гэтага не заўважылі дзесяць год таму?▼
— Мы шмат чаго не заўважаем, пакуль… — ён запнуўся, — …пакуль кахаем.▼
(«Заданьне на падзел»)▼
▲{{Q|Цытата=— Ох, скажыце, калі ласка! — Яна села ў фатэль, паклала рукі на калены і нахілілася наперад, ківаючы ў бок кніжных гор. — Здаецца, я пачынаю разумець, дзе паміж Намі прайшла расколіна. Твае ўлюбёныя кнігі для мяне — глупства. Мае для Цябе — барахло. Смецьце. Чаму Мы гэтага не заўважылі дзесяць год таму?
▲— Мы шмат чаго не заўважаем, пакуль… — ён запнуўся, — …пакуль кахаем.|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}
– Гэта тое ж самае, калі некаторыя забываюцца, што жывуць! – Бацька засьмяяўся ўголас. – Людзі жывуць семдзесят гадоў і проста не заўважаюць. Яны забываюцца казаць: чорт пабяры, бо я жывы!▼
(«Мяркую, Ты цікавішся, чаму мы тут?»)▼
▲{{Q|Цытата=– Гэта тое ж самае, калі некаторыя забываюцца, што жывуць! – Бацька засьмяяўся ўголас. – Людзі жывуць семдзесят гадоў і проста не заўважаюць. Яны забываюцца казаць: чорт пабяры, бо я жывы!|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}
{{Q|Цытата=– Не давай абяцаньняў, калі ня маеш патрэбы іх выконваць,|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}
[[Катэгорыя:Аўтары-Б]]
| |||