Павел Ясеніца: Розніца паміж версіямі

* {{Q|Цытата=Гэтак званая палітычная і жыццёвая цвярозасць часам нагадвае слепату. Хворыя на яе людзі не заўважаюць відавочнага - таго менавіта, што [[гуманізм|гуманістыка]] мае велізарную моц. Яна можа здабываць вышыні, наогул недаступныя для дзяржаўных дзеячоў, генералаў і тэхнакратаў. <u>Таго, хто стварае і раздае культурныя каштоўнасці, цэняць усе</u>. Такому народу лягчэй прабачаюць, ахвотней дапамагаюць, цяжэй пагаджаюцца з ягонаю крыўдаю.<br/>[[Таталітарызм]] контррэфармацыі выкінуў палякаў з кола тых, хто ствараў і раздаваў гуманістычныя каштоўнасці, зрабіўшы гэткім чынам шкоду, якую нічым нельга кампенсаваць.|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}

*{{Q|Цытата=Падчас «патопу» [[пратэстанцтва|пратэстанты]] дрэнна паводзіліся ў адносінах да дзяржавы, дзе ім жылося ўсё ж не найгоршым чынам. <...> Патлумачыць гэта можна не столькі памерам крыўды, колькі глыбінёю расчаравання. Іншаверства ў нас пераследавалася менш, чым ў іншых краінах, але знікала свабода, якой ня было нідзе. [[Рэч Паспалітая]] больш не забяспечвала поўную свабоду сумлення. Контррэфармацыя выкінула яе з эўрапейскага авангарду, і пра гэта нельга забывацца ані на хвіліну. <u>У людзей забралі бясцэнны скарб, і ня можа быць апраўданнем, што пасля іх прыціскалі не так ужо і моцна. Мы ня стрымалі слова</u>.|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}

:::::—<small>{{крыніца|Павел Ясеніца "Польская анархія" / У перакл. Д. Жукоўскага.</small>}}

* {{Q|Цытата=[[Свядомасць]] і характар чалавека — адніміце гэтыя чыннікі, і [[гісторыя|гісторыі]] народаў стануцца незразумелымі.|Аўтар= |Каментар = |Арыгінал= }}