Барыс Стамахін

Барыс Уладзіміравіч Стамахін (руск.: Борис Владимирович Стомахин; нарадзіўся 24 жніўня 1974 году) — расейскі палітычны актывіст і публіцыст, прыхільнік незалежнасьці Чачэніі і распаду каляніяльнай расейскай дзяржавы. Атрымаў найбольшы тэрмін зняволення ўсіх асуджаных па 282 артыкуле КК РФ. Выйшаў на волю 21 сакавіка 2011 году. Зноў затрыманы 20 лістапада 2012 году па падазрэньні ў парушэньні тых жа артыкулаў КК РФ. 22 красавіка 2014 прысуджаны да 6,5 гадоў пазбаўленьня волі.

Барыс Стамахін

Барыс Уладзіміравіч Стамахін.

Нараджэнне

24 жніўня 1974

Грамадзянства

Расія

Род дзейнасці

палітычны актывіст

Выказванні

Вы, дарэчы, памятаеце, што Іван IV (Жахлівы) зрабіў з Ноўгарадам за адно толькі падазрэньне, што той хоча «адкласціся да Літвы»? А бо менавіта Іван Жахлівы — родапачынальнік той «расейскай цывілізацыі», таго самага «расейскага сьвету», які зараз ўсялякае сьмецьце абараняе ў «Новарасеі» ад «злосных бандэраўцаў». Так, «Градаў» і танкаў у Івана Жахлівага не было; але — і з «Градамі», і з танкамі, і са штурмавой авіяцыяй — абыходжаньне ўкраінскай арміі з прамаскоўскімі тэрарыстамі Данбаса ўсё роўна на некалькі парадкаў мякчэй, чым абыходжаньне апрычнікаў з наўгародцамі.  — З турэмнага артыкулу

Вы, кстати, помните, что Иван IV (Грозный) сделал с Новгородом за одно только подозрение, что тот хочет «отложиться к Литве»? А ведь именно Иван Грозный — родоначальник той «русской цивилизации», того самого «русского мира», который сейчас всякое отребье защищает в «Новороссии» от «злобных бандеровцев». Да, «Градов» и танков у Ивана Грозного не было; но — и с «Градами», и с танками, и со штурмовой авиацией — обращение украинской армии с промосковскими террористами Донбасса все равно на несколько порядков мягче, чем было у опричников с новгородцами.

	Якія расейцам правы чалавека!.. Народ, у якога рабства ў крыві? Усім дэспатам сраку што ліжа ад веку, Да Сталіна поўны пяшчотнай любові.  — З вершаў Барыса Стамахіна
	Какие уж русским права человека!.. Народ, у которого рабство в крови, Всем деспотам жопу лизавший от века И к Сталину полный нежнейшей любви.

Забівалі чачэнцаў, сілай хрысьцілі татар, Роднай мовай казаць не давалі палякам... І сягоньня ў Расеі ўсё той жа імпэрскі ўгар, І сягоньня суседзяў бамбіць ўсё няймецца Расеі праклятай! Праз стагодзьдзі ідзе тых традыцый жуда — „Іншародцаў“ пагромы, „зачысткі“, бізуны ды кулі... І сягоньня ў Расеі ўсё той жа імпэрскі ўгар, Ды калі ж распадзецца яна, каб свабодней народы ўздыхнулі?!.  — Верш Барыса Стамахіна „Імпэрскі ўгар“

Убивали чеченцев, насильно крестили татар, На родном языке говорить запрещали полякам... И сегодня в России все тот же имперский угар, И сегодня соседей бомбить всё неймется России проклятой! Сквозь века продолжается этих традиций кошмар — „Инородцев“ погромы, „зачистки“, нагайки и пули... И сегодня в России все тот же имперский угар. Так когда ж распадется она, чтоб свободней народы вздохнули?!.

Нічога, апроч пагарды, не выклікае Саюз правых сілаў са сваім кепска замаскаваным шавінізмам, актывісты якога прыйшлі да беларускага пасольства ў Маскве размахваць расейскімі трыкалёрамі ў Дзень незалежнасьці Расеі. Расея залівала Беларусь крывёю не адзін раз у яе гісторыі. Менавіта карнай экспэдыцыяй супраць польска-беларускага паўстаньня Тадэвуша Касьцюшкі ў 1794 г. беларусам помны “вялікі палкаводзец” імпэрыялістычнай Расеі Сувораў — помны як кат, карнік і мясьнік, правобраз цяперашніх Казанцавых і Трошавых. Шлях беларускага народу зь яго старадаўняй эўрапейскай гісторыяй — у Эўропу, у Эўрасаюз і NATO, а не пад ярмо новай бізантыйскай крамлёўскай аўтакратыі. Няхай захопнікі не разяваюць на яе сваіх ратоў, а то і пад Менскам і Горадняй партызанам давядзецца ўціхамірваць іх імпэрскія апэтыты тымі ж сродкамі, якімі робяць гэта цяпер пад Шалі і Джахарам партызаны другога няскоранага народу. Жыве Беларусь! Жыве вечна!